Het vervolg.

Vanmorgen (vrijdag 23 maart) al op tijd richting de Lady Knox geiser gereden. Deze zou stipt op tijd om kwart over 10 gaan spuiten. Welke Maori zou er onderin een gat de kraan open draaien? Wij vroegen ons wel af hoe dat zo precies zou kunnen iedere dag. Dus toch maar er naar toe. Nou er wordt geen kraan open gedraaid, maar er wordt wel iets boven in het gat van de geiser gegooid om te zorgen dat het water er als een fontein uitkomt. Vroeger zaten hier gevangenen die in het water wat toen nog rond de geiser stond hun was deed. Tijdens het doen van de was verdween er per ongeluk wat waspoeder in de geiser die daarop ineens begon te spuiten. Het resultaat was dat de gevangenen hun was door het hele park heen moesten gaan zoeken. Tegenwoordig wordt er geen waspoeder meer gebruikt maar een ander speciaal goedje. Dus de geiser is niet stipt op tijd, er wordt voor de toeristen gezorgd dat deze stipt op tijd is. Tja voor het zelfde geld spuit deze geiser om 4 uur 15 ofzo in de ochtend, das natuurlijk voor de toeristen niet handig. Dat die geiser dat precies om 10.15 doet , deed ons de wenkbrauwen al fronzen, en inderdaad, hij wordt “gestart” met het goedje, een bestanddeel van zeep volgens de omroepster. Vroeger haalden de kwajongens uit de buurt nog wel eens een streek uit, dat kan nu niet meer. Alles is commercieel geworden met een heel thema park er omheen en beschermd.

Opvallend is de aanwezigheid van de vele Duitsers die hier rond trekken, of je hoort ze overal bovenuit dat kan natuurlijk ook. Ook de kiwi’s vertelden ons dat er veel Duitsers hier op bezoek komen. Overigens staat dit in het niets met de japanners of chinezen (ik zie het verschil niet) die hier met busladingen vol aankomen. Leuk om te zien, ze beginnen met te roepen foto! ,foto! Vervolgens moet er eerst een foto gemaakt worden met een van hun voor het betreffende natuurverschijnsel, dan nog een keer met de telefoon, selfie, al dan niet op een stick. En dan komt de rest van de familie (meestal een oud versleten omaatje erbij) en wordt er nogmaals een foto gemaakt. Lachen, gieren, brullen. En een hoop kabaal maken ze! Grote voordeel is natuurlijk dat dit zich allemaal in 10 minuten afspeelt, want de bus wacht alweer! Of ze ook echt van het tafereel genoten hebben, vragen we ons af, zo druk met foto! Foto!.       

In het winkeltje wat souvenirs gescoord en weer verder richting Rotorua. Het hele Maori gebeuren wordt hier erg uitgebuit met hoge entreeprijzen tot gevolg. Dus in Rotorua wat rondgelopen en een aantal Maorihuizen bezocht. Onderweg nog even het Red wood forest bezocht. Mooie kleur bomen. Via een aantal mooie wegen richting de oostkust gereden, Bay of Plenty. Een mooie camping gevonden. We komen er ondertussen dat er best wel wat prijsverschil zit tussen de verschillende campings. Veel faciliteiten met lage prijzen en andersom. Ondertussen zitten we in Whakatane tegenover White Island. Hier is een nog actieve vulkaan te vinden. Morgen weer verder langs de kust richting Tauranga.

Mooie weg gereden naar Tauranga, Pacific Coast Highway. Nou ja, waar ze dat ‘Highway’ vandaan halen weet ik niet. De meest gekke kronkels zitten er in deze Highway. In Tauranga willen we proberen te snorkelen en zwemmen met dolfijnen. Dus eerst maar eens het centrum in om te kijken wat we daar kunnen vinden. In ieder dorp en stad hier is een I-site te vinden, zoals in Nederland een VVV. Informatie bekeken en op zoek naar een camping. Nadat we ons geïnstalleerd hebben weer terug naar de stad om een tochtje voor de volgende dag te regelen. Zoals overal in Nieuw Zeeland werden we hier vriendelijk te woord gestaan en een boottocht geregeld voor maandag. De zondag maar overgeslagen omdat het erg slecht weer zou zijn. Maandagochtend om half 8 worden we bij de boot verwacht. Dat wordt dus toch nog een keer de wekker zetten.

De volgende ochtend kwam het inderdaad met bakken uit de lucht vallen, dus uitgeslapen en daarna de was maar eens bij elkaar gezocht. Maar het weer klaarde toch weer op dus de wandelschoenen maar aangetrokken om in Tauranga wat stukjes te lopen. Mooie stranden zijn er aan deze kant van Nieuw Zeeland.

Maandagochtend op de boot gestapt, een klein bootje wat een heel eind de grote oceaan op ging. Bij aanvang kregen we pillen tegen zeeziekte aangeboden, toch maar niet genomen. Je kunt er ook een beetje suf van worden. Op een gegeven moment dachten we toch allebei hadden we het maar wel gedaan. Maar na wat eten en drinken zakte de misselijkheid en was er niets meer aan de hand. Van afstand lijkt de oceaan redelijk kalm, en er was weinig wind. Toch is er dan een behoorlijke golfslag wat je op zo’n klein bootje wel degelijk voelt. De hele morgen tot de lunch geen dolfijn gezien. Bij een eiland konden we uit de boot om te snorkelen. Net of je door een groot aquarium zwemt, overal mooie gekleurde vissen. Enkele zeerobben om ons heen, maar deze zijn onder water toch lastig te zien. Of misschien omdat we er toch niet dicht genoeg bij durfde te komen. Overigens blazen deze zeerobben onder water ook een behoorlijke hoeveelheid lucht, zeker als je te dichtbij komt zodat je net zo goed niet zoveel ziet. Toch maar wat foto’s met de onderwatercamera gemaakt, benieuwd of het wat geworden is. Ondertussen had de kapitein een barbecue op de boot aangestookt en voor een heel regiment worstjes gebakken die we ons goed hebben laten smaken. Aangezien we zo’n 20 km uit de kust zijn gevaren is het ook weer een heel stuk terug naar de haven, zeker omdat we een beetje zigzaggend zoekend naar dolfijnen rondvaren. Maar ons geduld werd beloond. Uiteindelijk een school dolfijnen tegengekomen, zeker een stuk of 15. Veel dolfijnen met jongen, dus helaas mochten we niet het water in. Maar ondanks dat was het een mooi gezicht om deze dolfijnen rond te zien zwemmen. Nieuwsgierige dieren, kwamen steeds onder de boot door zwemmen. Kan me de beelden van Flipper nog herinneren, ja zo oud ben ik al, waar we als kind altijd naar keken. Zoals we vanaf de boot in het water keken en dan de dolfijnen zagen springen en duiken.. Ze waren ook goed te volgen met de boot, dus een aantal mooie foto’s kunnen maken. Na een leuke dag op de oceaan weer een camping gezocht voor het godsvermogen van 50 dollar. Wel met prachtig uitzicht over de baai van Tauranga. Morgen weer verder richting Auckland.

Dinsdagochtend (27 maart) weer verder langs de kust richting Coromandel. Het strand bekeken bij de hotpools. Hier kun je zelf in het zand graven om in een ‘hotpool’ te kunnen liggen. Door vulkanische activiteit in het verleden liggen er op 2 km diepte warme bronnen en warme rotsen. Deze kunnen bij laagtij blootgelegd worden aan de oppervlakte. Overal hier in de omgeving kun je voor 5 dollar een schep huren om ernaar te graven. Daar hebben we ons maar niet aan gewaagd, het water stond al te hoog toen wij hier aankwamen. Maar er waren nog wel enkele fanatiekelingen aan het graven. Nadat we zelf van het water van de oceaan genoten hebben in de branding en ons eigen lunch bereid, Chris de meeuwen gek gemaakt en toch maar weer onze weg vervolgd. Na een grindpad van zo’n 20 km hebben we een wandeling gemaakt naar een aantal oerbomen van Nieuw Zeeland, de Kaurie. Hier staat een hele speciale, de Siamese Kaurie. Mooie bomen zijn dit, maar helaas in het verleden veelvuldig gekapt. Dus de overgebleven bomen worden goed beschermd. Waarschijnlijk komen we ten noorden van Auckland deze bomen nog vaker tegen. Na een echte kustweg vlak langs het water zonder enige vorm van vangrail of iets dergelijks zijn we terecht gekomen in het dorpje Miranda. (en we leven nog..)

Onderweg nog een varkensboer tegengekomen. Geen stal te vinden, maar wel een hele serie varkens over de straat. Groot en klein, hier en daar een oude bestelauto als hok voor de varkens. Een echte uitdragerij……

Het plaatsje Thames, inderdaad genoemd naar de Thames door James Cook, een grote rivier stoomt hier de oceaan in, gezocht naar een camping en gevonden. Het was een grindplaats tussen oude industrie en vervallen huizen, nee dat wordt niets.

De campings lijken richting Auckland wat luxer en ook wat duurder te worden. In het gehucht Miranda komen we in een soort oase terecht. Prachtig aangelegd park, palmbomen, zwembad en huisjes om te huren. Met gratis wifi, geldig voor 1 week. Echter maximaal 100 mb voor 5 apparaten. Dat is na 1 bericht versturen al op, zo kan ik ook iets gratis weggeven. En die k-muggen zitten hier ook. Na onze ervaring met zandvliegjes op het zuidereiland toch maar wat smeren. Die zandvliegjes doen eigenlijk weinig, maar owee een paar dagen later begint het te jeuken vooral in de nacht. Ongenoegens van een kampeerder….

Morgen weer verder richting Auckland, hier gaan we snel aan voorbij aangezien we in deze stad nog komen voor de terugvlucht. Nog een week, de tijd vliegt hier voorbij.

In Nederland is het inmiddels zomertijd, de tijd een uur vooruit gezet. In Nieuw Zeeland is er ook zomer- en wintertijd. Daar gaat dus de wintertijd in, hier wordt de tijd een uur terug gezet. Dat doen ze niet tegelijkertijd met de Europeanen maar pas op 1 april. Dus van een tijdsverschil van 12 uur, gaan we door de zomertijd in Nederland naar 11 uur en zondag 1 april naar een tijdsverschil van 10 uur aangezien het hier dan wintertijd is. De wereld zit maar raar in elkaar.