De laatste dagen

28 Maart

Vandaag vanuit het kleine dorpje Miranda verder getrokken richting Auckland. De enige snelweg of ‘expressway’ zoals ze het hier noemen ligt bij Auckland. En ja hoor, Nederlandse taferelen. Wij stonden uiteraard in een dikke file. Wegwerkzaamheden, verbreden van de snelweg. Een tussenstop met een lunch aan de oceaan en later een wandeling naar de Whangarei watervallen.

Verder naar de Bay of Island om daar te overnachten en morgen deze omgeving eens verder te bekijken.

Nog wat opvallende wetenswaardigheden hier in Nieuw Zeeland.

·         Op veel plaatsen worden de Maori boven de grond in een graftombe begraven. Simpel omdat op veel plekken waar de Maori wonen in de grond nog vulkanische activiteit is. Als de doden in de grond zouden worden begraven dan zouden ze gekookt worden of naar de oppervlakte borrelen. Er zijn 3 belangrijke kleuren voor de Maori namelijk  rood, wit en zwart. Wit staat hierbij voor het leven na de dood, niet verwonderlijk dus dat de graftombes op de begraafplaats die wij bezocht hebben compleet wit geschilderd waren. Maori’s geloven namelijk in reïncarnatie. Dus niet zo’n goed idee als ze na hun dood door de vulkanische activiteit gekookt zouden worden.

·         Nieuw Zeeland heeft een erg actieve DOC, zeg maar ons Staatsbosbeheer. In het hele land beheert deze organisatie natuurreservaten, bezoekerscentra en campings. De Kauri bomen worden beschermd met materialen en middelen om schoenen schoon te lopen en af te kunnen spuiten. Bij het ingaan van de bossen en bij het uitgaan. De Kauri bomen worden ernstig bedreigd. Het hele land is omgeven door water van verschillende oceanen, deze worden ontzettend bedreigd door al het plastic wat daarin gevonden worden. Alle supermarkten zijn zeer gul in het uitgeven van plastic zakjes. Je hoeft je eigen boodschappen niet in te pakken, dit doet de caissière direct bij het scannen van de boodschappen. Hele molentjes zijn hiervoor ontworpen waar de tassen aanhangen zodat de caissière snel in kan pakken. Bijzonder als we in Europa zien dat er steeds minder gratis tassen uitgeven mogen worden.

·         Goede Vrijdag is een feestdag in Nieuw Zeeland. Zo zijn er meer van deze feestdagen in dit land. Op dit soort feestdagen mag er in het hele land geen druppel alcohol verkocht worden. De supermarkt is wel open, maar er hangt een groot plastic zeil voor de vitrine waar de drank in staat. Een bijzondere gewaarwording. Onze Nieuw Zeelandse buurman op de camping vindt het maar onzinnige regels en wij Nederlanders zijn toch maar gelukkig met de verkoop van drank het gehele jaar door, dat vinden we dan ook wel weer een bijzondere redenering.

·         De Possum is een buidelrat die in Nieuw Zeeland niet van nature voorkomt, door mensen ingevoerd zonder te weten wat dit voor consequenties zou hebben. DOC probeert dit roofdier te bestrijden, omdat het slecht is voor de Kauri bomen en voor het voortbestaan van de bedreigde Kiwi. Deze Possum is ook het dier wat vaak dood op de weg ligt waar de roofvogels bij zitten. Het verhaal gaat dat als je met een Possumstaart in een Nieuw Zeelandse kroeg komt je dan een gratis biertje krijgt.

·         Rechtszaken voeren om voldoende openbare toiletten te krijgen is hier absoluut niet nodig. Zelf boven in de bergen zijn toiletten voorhanden. Soms een wc-pot op een gat in de grond, maar dus niet nodig om als vrouw tussen de struiken te gaan zitten. Daar kan Nederland nog wat van leren.

In de Bay of Island met de neus van de auto zowat weer in de oceaan gestaan, een mooi plekje. De volgende dag de omgeving hier bekeken. Eerst met de auto naar Russel, een overtocht met een pontje, het lijkt de Nederlandse Maas wel. Volgens de borden is dit het leefgebied van de Kiwi, deze Nieuw Zeelandse vogel nog steeds niet gezien. Maar onderweg komen we er één tegen die over de straat heen tippelt. Geen foto, maar wel een echte Kiwi gezien.  Een wandeling gedaan in en rond Russel, een mooie plaats in een prachtige omgeving. Hier wel een andere vogel op de foto kunnen zetten, een Weka. 144 eilanden liggen er in deze baai, deze toch maar niet allemaal bekeken.

Volgens de folders hier springen de dolfijnen voor je boot zo’n 6 meter de lucht in, ik denk dat we dat met een korreltje zout moeten nemen.

Vandaag verder gereden naar het meest Noordelijke puntje van nieuw Zeeland, Cape Reinga. Daar zou een hele mooie zonsondergang te zien zijn. Ook hier weer een camping aan de oceaan. ’s Avonds naar het puntje gereden, zonsondergang was mooi maar niet helemaal zonder bewolking. We hebben dus niet echt de ‘zon in de zee zien zakken’. Het is mooi hier, de Tasmanzee en de Pacific komen elkaar hier tegen en dit geeft een mooie golfslag midden op het water. 18029 Km zijn we hier van London verwijderd.

De volgende dag weer terug naar het Zuiden. Eerst een pittige duinwandeling gemaakt, het lijken hier de Drunense Duinen wel maar dan iets hoger. Hier wordt veel aan duin surfen gedaan, plat op je buik op een plankje van de duinen af. Een durfal probeert het ook staand. Veel zandhappen volgens ons, wij hebben ons er niet aan gewaagd. Zou zo de Sahara zijn in het klein?

En weer verder langs 90 Miles Beach. Strand is niet echt 90 mijl lang, maar het lijkt er wel op. Met de auto het strand op, net een stelletje pubers. Meeuwen op stang jagen. Toch maar niet de weg vervolgd via het strand, als het vloed wordt kom je hier wel vast te zitten in het water en aangezien we niet weten waar we dan het strand weer af kunnen…… 

Onze weg vervolgd richting de Kauri Coast. De weg gezocht met behulp van de app die we vooraf op de telefoon geïnstalleerd hebben. Dit betekent dat we de laatste 40 km een onverharde weg op moeten. Het is een beetje hobbelen, maar dan zie je ook wat. Ook hier weer enkele roofvogels die ons pad kruisen, maar er is er niet één die lang genoeg blijft zitten om een foto van te maken. Ook op deze bochtige grindweg staan snelheidsborden die aangeven dat je hier 100 km/uur mag rijden. Toch maar niet geprobeerd met de afgrond aan de rand van de weg. Ter hoogte van de huizen wordt er wel gevraagd om 20 km/uur te rijden vanwege de kinderen en de stof die de auto veroorzaakt. We komen uit op een kleine camping die beheerd wordt door DOC. De camping ligt in het Trounson Kauri Park, een bos waar ook Kauri bomen staan en waar de Kiwi vogel zich zou bevinden. Volgens onze buurman moet je dan rond 21.00 uur het bos in gaan met een zaklamp waar rood folie overheen zit. Van wit licht zouden de vogels schrikken en zich dan juist niet laten zien. Rode folie is in de kantine aanwezig en vrij om te gebruiken. Dus wij ook het bos in met zaklamp, geen Kiwi gezien. Wel bijna verdwaald omdat de bordjes met rood licht ook niet zo goed te zien zijn. Maar toch de camping weer terug gevonden.

Aan de Kauri Coast staan enkele bomen die zich kunnen meten met de dikste bomen van de wereld. Helaas zijn enkele mooie wandelroutes afgesloten omdat deze bomen hier bedreigd worden met uitsterven. Dus naar een parkeerplaats gereden en daar de dikste boom van Nieuw Zeeland bekeken, de vierde dikste boom van de wereld. Alleen in Amerika en in Mexico staan 3 bomen die dikker zijn dan deze. Eerst de schoenen schoonmaken met desinfecterend middel en dan het bos in. Het is een heel gevaarte wat de lucht in steekt en mooi oerbossen hier om doorheen te lopen. Van hieruit mogen we wel een deel van het bos in, dus de benen gestrekt en van het lekkere weer en de omgeving genoten.

Aan het eind van de dag het kaurimuseum bezocht. De blanken hebben goed huisgehouden in Nieuw Zeeland en bijna alle Kauribomen gekapt om landbouwgrond te creëren. Voor die tijd kapten de Maori’s alleen deze bomen als het nodig was om een kano te maken of een soort totempaal. Dat was geen bedreiging voor de kauri bomen. Tegenwoordig mag een Kauri alleen gekapt worden als deze ziek is. Een ander product van deze bomen is de hars die eruit druppelde. Als dit opdroogt wordt het gom die bij lang poetsen en polijsten erg lijkt op barnsteen. Dit wordt op sommige plaatsen nog in de grond gevonden, daar waar kauri bomen geconserveerd liggen in de diepe aarde.

Na het museum snel een camping gevonden. Nog 2 dagen en dan zitten we weer in het vliegtuig, deze weken zijn voorbij gevlogen.

De afgelopen dagen geen Wifi gehad, dus niet op het reisblog kunnen plaatsen. Nu, 1 dag voor vertrek weer Wifi, dus een update.

Vandaag zondag 1 april zijn we verder gereden naar de westkust ter hoogte van Auckland. Een middagje aan het strand hangen. Maar eenmaal daar aangekomen blijkt heel Nieuw Zeeland Pasen te vieren aan de kust en is er geen campingplek meer te vinden. Het strand bezocht en nog even van de zon genoten. Daarna weer verder richting Auckland om daar een campingplek te vinden. Morgen nog een dagje de stad bezichtigen en zorgen dat we weer klaar zijn om morgenavond om 23.50 uur te vertrekken vanuit Auckland naar Singapore, Londen en Amsterdam.